تهدید مانای پیشرفته (به انگلیسی: Advanced Persistent Threat (APT)) یک نوع حمله هدفمند است که در آن از فنون متنوع و متعددی از جمله دانلودهای ناخواسته، تزریق کد SQL، استفاده از بدافزار، نرم افزارهای جاسوسی، فیشینگ و هرزنامه ها و همچنین سوءاستفاده از آسیب پذیری های موجود در سامانه ها و تجهیزات برای حمله به سیستم های هدف استفاده می شود. این تهدیدها اغلب می توانند بسیاری از تکنیک های نفوذ را به کار گیرند.
تهدیدهای مانای پیشرفته، به طور قابل ملاحظه ای متفاوت با تهدیدهای سایبری سنتی بوده و مهاجم (که اغلب گروه های هکری تحت حمایت دولتی خاص هستند)، دارای تخصص زیاد و منابع قابل توجهی است. هدف چنین تهدیدهایی معمولاً ایجاد و گسترش پایانه هایی در زیرساخت های فناوری اطلاعات سازمان های مورد هدف به منظور انتقال غیرمجاز اطلاعات حساس و تضعیف یا جلوگیری از جنبه های بحرانی مأموریت های کسب و کاری آن سازمان است. آنها به گونه ای پیشرفته و به صورت مخفیانه عمل می کنند و این توانایی را دارند که خود را در میان ترافیک شبکه سازمان پنهان کرده و فقط به اندازه ای ارتباط برقرار کنند که بتوانند کارهایی که نیاز دارند را انجام دهند. بنابراین ویژگی های اصلی این دسته از حملات شامل به صورت مخفیانه عمل کردن، سازگاری و پایداری است.