این احتمال وجود دارد که مغز انسان هدف بعدی هکر‌ها باشد. محققان امنیت سایبری هشدار داده‌اند که آسیب‌پذیری ناشی از تکنولوژی ایمپلنت عصبی این قابلیت را دارد که خود‌آگاهی افراد را دچار اختلال کند.
اگرچه ایمپلنت‌های مغزی در آغاز راه هستند، اما دانش حال حاضر نشان می‌دهد که بشر می‌تواند در آینده علم خود را در زمینه حافظه به حد اعلا برساند.
در شیوه درمان تحریک عمقی مغز (DBS) الکترود‌هایی در مغز کاشته می‌شود که در نتیجه ارسال پالس‌های الکتریکی ارسال شده از این الکترود‌ها، بیماری‌های عصبی متعددی از جمله پارکینسون تحت درمان قرار می‌گیرند.
انتظار می‌رود که تکنولوژی کنترل حافظه توسط ایمپلنت‌ها تا 20 سال آینده امکان‌پذیر شود. محققان توانسته‌اند سیگنال‌های الکتریکی رمز‌گزاری حافظه را از انسان‌ها جدا کرده و با تغییراتی، حافظه کوتاه مدت را تا 37 درصد ارتقا دهند.
دانشمندان طی بررسی‌هایی به این نتیجه رسیدند که امنیت در صورت ارتباط ایمپلنت‌ها با سیستم‌های دیگر مانند سیستم‌های مدیریت پزشکی، و همچنین مکان‌هایی که داده‌ها بین ایمپلنت، نرم‌افزار و سایر بخش‌های شبکه در جریان است، در ضعیف‌ترین حالت ممکن قرار دارد. در حال حاضر، پیشرفته‌ترین ابزار مورد استفاده در این حوزه BlueTooth است که با وجود کاربرد ساده و گسترده‌ای که دارد، پروتکل ایمنی به حساب نمی‌آید.
محققان هشدار داده‌اند که هکر‌ها نه تنها قادرند ایمپلنت‌ها را به سرقت ببرند، بلکه می‌توانند باعث بروز درد یا اختلال در وضعیت بدن فرد قربانی شوند. اما زمانی‌که تکنولوژی به حد قابل قبولی از پیشرفت دست پیدا کند، هکر‌ها خواهند توانست که از حافظه فرد برای حملات بد‌‌افزاری بهره برده و از طریق خود قربانیان به اطلاعات درون مغزشان دسترسی پیدا کنند.
ایمپلنت‌های مغزی طبیعتاً به یک در پشتی (Back door) نیاز دارند که پزشکان در موارد اورژانسی به اطلاعات درون مغز دسترسی پیدا کنند.
با وجود اینکه هنوز چنین حملاتی اتفاق نیفتاده، اما دانشمندان معتقدند با پیشرفت و گسترش ایمپلنت‌های مغزی، خطر حمله به داده‌های درون حافظه افراد وجود دارد اما تا فرا‌رسیدن آن روز، بشر می‌تواند با ایجاد آمادگی خود را از آسیب‌های احتمالی این حملات مصون بدارد.